بسم رب المهدی
اوصاف ((شیعیان حقیقی)) در عصر غیبت امام عصر(ع) از موضوعات مهمّ روایات ائمه اطهار (ع) است.ائمه (ع) در سخنان و روایات متعددی،علاوه بر
آنکه شرایط سخت و پر محنت و بلای دوران غیبت را بیان داشته اند،از ترسیم سیمای شیعیان حقیقی و نیز شرح وظایف آنان دریغ نورزیده اند.
خوشا به حال شیعیانی که در عصر تاریکی سعی در پی راه روشن و مطمئن امام حیّ خود گذاشته اند.به راستی که چه سعادتمند و عاقبت بخیر
خواهند بود.
هر چند که ((وصف)) و ((وظیفه)) باهم نزدیکی و قرابت موضوعی دارند،امّا در اینجا برای تشخیص و کاربرد بهتر از هم مجزّا شده اند.
مهم ترین صفتی که ائمه هدی (ع) برای شیعیان بیان می کنند،داشتن اعتقاد راسخ و مستحکم درباره حجّت و مقتدای خودشان است که برای کسب
این صفت اوّلین و مهم ترین مددرسان،عنایت حضرت پروردگار است.
بی لطف و مدد خداوند متعال که خود گرداننده قلوب هستند،نمی توان امید هدایت،ایمان و اعتقاد راسخ داشت.
............................................
در وصف شیعیان،حضرت علی بن الحسین (ع) فرمودند:
((ولیّ خدا،وصیّ دوازدهم رسول خدا (ص) و آخرین امام پس از او،غیبتی خواهد داشت که مدّت آن به طول می انجامد.ای اباخالد! همانا اهل زمان
غیبت او که معتقدند به امامتش و در انتظار ظهورش باشند.برترین اهل هر زمان هستند؛زیرا که خدا-که یادش بلندمرتبه است - آن چنان بهره ای
از عقل و فهم و معرفت به ایشان عطا کرده که غیبت در نزد آنان به منزله مشاهده است،و آنان را در آن زمان در رتبه مجاهدان شمشیرزن در رکاب
رسول خدا(ص) قرار داده است.ایشان صاحبان راستین اخلاص و شیعیان بر حقّ ما و داعیان به سوی خدا در نهان و آشکارند.))(محمدباقر مجلسی،بحارالانوار،ج52،ص122)
در روایت دیگری رسول خدا (ص) فرمودند:
((بوی خوش بهشت از طرف قَرَن می وزد))(همان،ج42،ص155)
کسانی که در زمان غیبت امام عصر(عج)،به امامت حضرتش ایمان آورند و ظهور او را انتظار کشند،یادآور اویس قرنی و ایمان والای او هستند.
رسول خدا(ص) این بزرگواران را (برادران) خود،خوانده(بحارالانوار،ج52،ص 134) و در وصف ایشان فرمودند:
((به سیاهی (نوشته) روی سفیدی (کاغذ) ایمان می آورند.))(شیخ صدوق،من لا یحضر ه الفقیه،ج42،ص366)
* * *
همراهی ائمه (ع) وصف بی نظیری است که در کلام امام کاظم (ع) در توصیف شیعیان در عصر غیبت آمده است.
ایشان می فرمایند:
((خوشا به حال شیعیان ما! آنان که به ریسمان ما در غیبت قائم ما چنگ زنند،و بر ولایت ما و بیزاری از دشمنان ما پابرجا باشند،آنان از مایند و ما از
ایشان.آنان به راستی ما را امام خود پسندیده اند و ما نیز ایشان را [به عنوان] شیعه خود پسندیده ایم.پس طوبی برای آنان که چه سعادتمند و
خوشبخت اند! به خدا سوگند،آنان در روز قیامت با ما در مراتب ما خواهند بود.))(همو،کمال الدین و تمام النعمة،ص361)
از روایت ارزشمند امام موسی کاظم (ع) می توان به رمز شیعگی حقیقی که سه نکته مهمّ اشاره شده در روایت است، پی برد:
1.تمسّک به ولایت ائمه اطهار(ع) در زمان غیبت امام زمان(ع)
2.تولّی،دوستی حقیقی با دوستان اهل بیت(ع)
3.تبرّی،دشمنی با دشمنان اهل بیت(ع)
که شرط ((استمرار))،برای هر سه ویژگی یک اصل جدایی ناپذیر است.
همان گونه که خدای تعالی در قرآن کریم،سوره مجادله،آیه 22 فرمودند:
((هیچ قومی را که ایمان به خدا و روز رستاخیز دارند نمی یابی که با دشمنان خدا و رسولش دوستی کنند.))
* * *
شیعه حقیقی خود نیز در فرازی از زیارت جامعه کبیره،از زبان امام معصوم (ع) خطاب به آن خاندان پاک عرضه می کند:
((خدا را و شما را گواه می گیرم که به شما و به آنچه شما به آن مومنید ایمان دارم؛ و به دشمنان شما و آنچه که شما بدان کافرید،کافرم...
دوستدار شما و دوستان شما هستم؛با دشمنان شما خشمگین و با آنها دشمنی می ورزم... فرمانتان را انتظار می برم و چشم به راه دولتتان
هستم.))
ادامه دارد...